| dc.description.abstract | Bir ülkenin uluslararası sistem içerisindeki etki kapasitesinin askeri ve siyasi boyutlarını destekleyebilecek ve geliştirebilecek olan iktisadi kapasitesini arttırabilmek için kurgulanan „enerji stratejileri? dış politika gündeminin ana konularından biri haline getirmiştir. Esas olarak enerji arz güvenliğini ekseninde şekillenen enerji stratejilerinin bir ülkenin dış politikasının ana konularından birine dönüşmesi, tüm dünyada olduğu kadar, Türkiye?de de gözlemlenen bir olgudur. Nitekim 2011 yılında Dışişleri Bakanlığı bu olgu doğrultusunda “Türkiye?nin Enerji Stratejisi” belgesini, Türk Dış Politikasını şekillendiren ana konular arasında saymıştır. Türkiye?nin Enerji stratejisi, her biri küresel şartlar, bölgesel dinamikler, dış politika tercihleri, yerel öncelikler ve arz-talep dengesindeki baskılara göre kendi içerisinde şekillenen evrelerden oluşmaktadır. Bu evreler, „Türkiye?yi yalnızca yerel enerji talebini karşılamaya yönelik enerji projeleri gerçekleştiren „net enerji ithalatçısı? statüsünden, kısa vadede „enerji transit koridoru?, orta vadede „enerji terminali?, uzun vadede ise „enerji merkezi? statüsüne geçirmeyi hedefleyen yirmi yıllık bir süreç içerisinde gerçekleşmiştir. Bu çalışmada, Türkiye?nin Enerji Stratejisi?nin evreleri hakkında genel bilgiler verildikten sonra „Nabucco Doğalgaz Boru Hattı Projesi?nin pek çok açıdan, Türkiye?nin Enerji Stratejisi?nin genel bir izdüşümü olduğu? fikri savunulacaktır. Çalışmanın sonuç ve değerlendirme kısmında ise, Nabucco Projesi?nin tamamlanıp tam kapasitesiyle işler hale gelmesinden sonra bile karşılaşılması muhtemel iç ve dış sorunların Türkiye?nin Enerji Stratejisi?nin yirmi yıllık süreçte içermiş olduğu tüm engellerle örtüşmekte olduğu gösterilecektir. | |
