TÜRKİYE'DE KADINA YÖNELİK ŞİDDETLE MÜCADELEDE KURUMLAR ARASI İŞBİRLİĞİ SÜRECİ VE 6284 SAYILI YASANIN UYGULANABİLİRLİĞİ

Abstract

Devletlerin onayladıkları sözleşmeler, sivil toplum örgütlerinin çalışmaları ve akademikaraştırmalar kadına yönelik şiddetle mücadelede koruyucu ve önleyici kurumsal yapı vedinamiklere dikkat çekmiştir. Türkiye'de kadına yönelik şiddetle daha etkin mücadeleamacıyla 1998 yılında çıkarılan 4320 sayılı yasa 2012 yılında yeniden gözden geçirilmiş,İstanbul Sözleşmesinin gerekleri kapsamında 6284 sayılı “Ailenin Korunması ve KadınaKarşı Şiddetin Önlenmesine Dair Yasa” olarak çıkarılmıştır. Yasayla şiddetle mücadelede tekadım sistemi olan "Şiddeti Önleme ve İzleme Merkezleri" (ŞÖNİM) kurulmasıkararlaştırılmıştır. Kadına yönelik şiddetin önlenmesi ve izlenmesi için destek hizmetlerininsunumunda ve koordinasyonunda 'tek kapı' prensibi içinde çalışmalar yürütmesi ve tümTürkiye'de yaygınlaştırılması öngörülmüştür. Türkiye'de kadına yönelik şiddetin önlenmesive 6284 sayılı yasanın etkin bir şekilde uygulanmasında, ŞÖNİM'ler ile işbirliği içerisindebulunması gereken kurumlar, kolluk kuvvetleri, kadın sivil toplum kuruluşları, yerelyönetimler, barolar, adli kurumlar ve sağlık kuruluşlarıdır.Bu çalışmada, 6284 sayılı yasanın gereklilikleri doğrultusunda, şiddetle mücadelede birinciderecede sorumluluk alan kurumların kadına yönelik şiddetle nasıl mücadele ettikleri,yasanın gerekliliklerini nasıl yerine getirdikleri ve kurumlar arası işbirliği süreçlerini nasılişlettikleri üzerine odaklanılmıştır. Çalışmada 2012 yılından itibaren pilot olarak 14 ildehizmet sunmaya başlayan ŞÖNİM'ler kapsamında yer alan 5 ilde (Antalya, Bursa, Gaziantep,Samsun ve Malatya) gerçekleştirilmiştir. Saha araştırması sürecinde ŞÖNİM yetkilileri, ilkkabul birimi ve kadın sığınmaevi yöneticileri, emniyet yetkilileri, sağlık kuruluşları, ailemahkemesi hâkimleri, barolar, belediyeler ve sivil toplum kuruluşları ile derinlemesinegörüşmeler gerçekleştirilmiştir. Elde edilen veriler doğrultusunda; şiddetle mücadeledekurumlar arası işbirliği süreci ve 6284 sayılı yasanın uygulanabilirliği ana temalarçerçevesinde söylem analizi tekniği ile analiz edilmiştir.

State-sanctioned conventions, the work of non-governmental organizations and academic research have drawn attention to protective and preventive institutional frameworks and dynamics in the struggle with domestic violence against women. In Turkey, that same process was initiated by the women’s movement, which was followed by legal regulations and institutional frameworks. Issued in 1998 to fight domestic violence against women more effectively, Statute 4320 was revised in and reissued in 2012 as Statute 6284, “the Statute for the Protection of the Family and the Prevention of Violence Against Women” as part of the requirements of the Istanbul Convention. This statute mandated the establishment of a one-step system in the fight against domestic violence, namely, the “Centers for the Prevention and Tracking of Violence” (CPTV/ŞÖNİM). The statute projected working under the “single door” principle for the prevention and tracking of violence against women and its dissemination throughout Turkey. The institutions that are expected to cooperate with CPTVs in the prevention of domestic violence and the effective implementation of statute 6284 in Turkey are law-enforcement, non-governmental organizations for women, local administrations, bar associations, the legal establishment, and health organizations. This research focuses on how women, who are responsible for violence in the first place in the combating against violence in accordance with the requirements of Law No. 6284, deal with violence against women, how they fulfill the requirements of the law and how they operate cooperation processes between institutions. This research was undertaken in 6 of the cities (Antalya, Bursa, Gaziantep, Samsun, Denizli and Malatya) out of 14 where pilot CPTVs began offering their services in 2012. During fieldwork, intensive meetings were held with CPTV authorities, primary admissions and women’s shelters managers, security officials, healthcare organizations, family court judges, bar associations, local administrations, and nongovernmental organizations. In view of its findings, the research assesses the CPTV experience in the fight against domestic violence against women in all its institutional dimensions inclusive of all its partners, and points out problems in the current implementation. In the direction of the obtained data; the cooperation process between violent institutions and the applicability of Law No. 6284 were analyzed by categorical content analysis technique.