Çocuk Yoksulluğu Risklerini Engellemeye Yönelik Politika Olarak Türkiye'de Okul Öncesi Eğitimde Fırsat Eşitliği

Abstract

Çocuk yoksulluğunun yol açtığı beşeri sermaye eşitsizliği sosyal devlet müdahalesinin olmadığı koşullarda derinleşmekte ve yoksulluğu nesiller arasında kalıcı kılmaktadır. Bilişsel gelişime, okul ve iş başarısına olan etkisi sebebiyle erken çocukluk eğitimine yönelik politikalar çocuk yoksulluğunun olumsuz etkilerini azaltmada çok önemlidir.Türkiye son yıllarda insani yoksulluk ve mutlak yoksullukda ciddi ilerlemeler, kaydetmesine rağmen yüksek göreli yoksulluk oranı ve insani yoksulluğun eğitim boyutunda gerçekleşen düşük seviye nedeniyle eğitimde yüksek fırsat eşitsizliğine sahiptir. Yetersiz kamu harcamasından dolayı, OECD içinde hanelerin en fazla özel eğitim harcaması yapmak zorunda kalan ülkeler arasındadır.Aile çevresi çocukların çoğunluğu için okul öncesi eğitimi gerekli kılsa da yoksul aileler çocuklarını okul öncesi eğitime gönderememektedir. Okul öncesi eğitime yönelik sosyal harcamalar olması gerekeninin çok altındadır. Ekonomik kalkınmada beşeri sermaye sorunu yaşayan bir ülke olarak Türkiye, okul öncesi eğitime ekonomik ve insani kalkınmanın bir unsuru olarak yaklaşmalı ve eğitim politikasının yanı sıra, ekonomi ve sosyal politika gereği olarak bu alanda fırsat eşitliğini sağlamak için ciddi yatırımlar yapmalıdır.

Human capital inequality caused by child poverty, is deepening in conditions without welfare state intervention, and perpetuating poverty across generations. Early childhood education yields affirmative effects in terms cognitive development as well as school and business success, so it is attributed to have an important role in reducing adverse effects of child poverty. In Turkey, although significant improvements have happened in human poverty and absolute poverty rates in recent years, education has high inequality due to high relative poverty and low levels of educational dimension of human poverty. On the occasion of inadequate government spending, Turkey stays among the OECD countries in which households make the highest private spending on education Although the pre-school education is a necessity for most of the children due to unfavorable family environments, poor families cannot have access to it because of economic incompetence. Also, public expenditures on pre-school education is far below than reasonable level. As a country suffering from human capital deficiency for economic development, Turkey should regard the pre-school education as a component of economic and human development and make significant investments in this area in order to ensure equal opportunity due to requisite of economic and social policy besides of education policy.