Güney Avrupa Refah Rejimleri ve Türkiye’de Asgari Ücretin Belirlenmesi

Abstract

Asgari ücret, çalışanlara yasal olarak ödenebilecek olan en düşük ücret olarak tanımlanabilir.Bu çalışmada Güney Avrupa Refah Rejimlerinde asgari ücret uygulamalarının nasıl belirlendiğiincelenmiştir. Güney Avrupa Refah Rejimlerinde, ülkelerin refah programlarının gelişmemişliğive geleneksel ailenin önemli bir rol oynadığı anlaşılmaktadır. İncelenen ülke örneklerinebakıldığında asgari ücret konusunda bir uygulama birlikteliğinin olmadığı görülmektedir.İtalya’da asgari ücret toplu pazarlık neticesinde belirlenirken, diğer ülkelerde kanunlabelirlenen bir asgari ücret uygulaması söz konusudur. İtalya ve Portekiz haricindeki ülkelerdebölgesel farklılıkların asgari ücret miktarının belirlenmesinde dikkate alınmadığıanlaşılmaktadır. Refah uygulamalarının yeterli düzeyde olmadığının anlaşıldığı Güney AvrupaÜlkelerinde asgari ücret, bireyleri yoksulluğa düşürmekten alıkoyabilecek önemli birenstrüman olarak değerlendirilebilir

Minimum wage can be defined as the lowest legal wage paid to those who works. This study examines how minimum wage practices are determined in Southern European Welfare Regimes. It is understood that welfare programs of the countries do not develop and the traditional family plays an important role in Southern European Welfare Regimes. It is seen that there is no uniform application of minimum wage looking at the examples of the countries examined. In Italy, minimum wage is determined based on collective bargaining, whereas in other countries minimum is wage determined by law. In countries other than Italy and Portugal, it is understood that regional differences are not taken into account in determining minimum wage. The minimum wage can be regarded as an important instrument that can prevent individuals from lowering poverty in the southern European countries where it is clear that welfare practices are not adequate.